Simone Heerooms

Ik. Ik zet mezelf op nummer 1. En voel me schaamteloos fantastisch!

Van de Bank in de stoel

De zoveelste reorganisatie en ik ben het zo zat! Ik wil niet meer meedoen aan deze poppenkast, me voor de zoveelste keer bewijzen dat ik het kan en het waard ben om weer op een team geplaatst te worden. Ik denk dat dit in bijna 16 jaar dienst bij één van de grotere banken in Nederland, mijn 7e reorganisatie is. En dit is de eerste keer dat ik aan alles in mijn lijf voel dat het niet meer klopt. Als ik er alleen al aan denk om belangstelling te tonen in één van de functies, voel ik hoe mijn keel zich dichtknijpt en voel ik de verkramping in mijn hele lichaam.

En dan nu de vraag, luister ik naar de signalen van mijn lichaam of luister ik naar dat stemmetje in mijn hoofd. “Je vindt leiding geven toch leuk? Dit is toch je zekerheid? Je hebt het toch goed? Je verdient een goed salaris en wat ga je dan doen?” Een vaag en beangstigend idee om los te laten wat ik al zo lang ken. Maar mijn hele lijf schreeuwt gewoon met elke cel, vezel, zenuw die ik heb “Laat me hier uit!” Ik voel me zo benauwd en intussen sch*t ik 7 kleuren. Dit is zo eng en zo uit mijn comfortzone. En zo dwarrelen er nog veel meer gedachten door mijn hoofd. Dus wat ga ik doen?

Luisteren naar mijn lichaam...

Heel eerlijk is dat mij geheel vreemd,
gewoon gaan en blijven gaan, op wilskracht!

Wat als ik eerder naar mijn lichaam had geluisterd?

Wat had me dat opgeleverd? Ik heb al sinds mijn tienerjaren een hoop vage fysieke klachten die komen en gaan. Hoofdpijn, rugklachten, spastische darm……. Wat een zwakkeling! Dit voelt echt als falen, hoezo doet mijn lichaam niet wat ik wil? En het toppunt van vage klachten was toch wel na de geboorte van mijn jongste, in dat eerste jaar kreeg ik steeds meer pijn in mijn lichaam. Weinig energie, dizzy in mijn hoofd. Niet echt heel handig met een gezin met twee kleine kinderen, een leidinggevende job, veel sporten en alles wat er verder in mijn leven is.

Ik red het niet meer op wilskracht. Ik kan het tempo simpelweg niet meer volhouden. Moeten kiezen, ga ik nu stofzuigen of naar buiten met de kids naar de speeltuin. Nog meer falen, ik kan het gewoon nooit goed genoeg doen. Vooral voor mezelf niet. Niet heel gek, want mijn lat, geen idee die ligt zo hoog dat ik ‘m niet eens kan zien. Het oordeel - fibromyalgie (spierreuma) en ook mijn schildklier werkt niet zoals dat zou moeten. Mooie suggesties als, dat zit tussen je oren en die medicijnen daar zit je voor de rest van je leven aan vast. Ik kan je zeggen, diep van binnen maakt mij dit pisnijdig en verdrietig tegelijk! Dat laat ik natuurlijk aan niemand blijken. Lekker alles opkroppen en gewoon weer met een lach naar buiten. Hoezo dat zit tussen mijn oren, ik ben toch niet gek?! En voor altijd medicijnen? Dubbele domper……. Ik vind hier een soort van modus in om te kunnen functioneren en de dingen te doen die echt nodig zijn, waar ik mijn verantwoordelijkheden heb. Dus voor mijn gezin zorgen, werken en de rest laat maar even………

Mijn worsteling

Hulp vragen is niet echt mijn ding, want ik kan het toch allemaal zelf zeker wel? Wat een afgang dit, mijn lichaam laat mij in de steek.

Met dikke tranen zit ik bij mijn leidinggevende, uit pure machteloosheid.
Doordat ik met hem deel waar ik tegenaan loop, kan ik fijne voor mij werkbare afspraken maken.
Misschien is mij kwetsbaar opstellen en aangeven wat IK nodig heb toch niet zo gek?

Adem!
Ik voel gelijk ruimte doordat ik mijzelf heb geuit, ik heb gedeeld waar ik tegenaan loop, mijn worsteling, ik heb gewoon hulp gevraagd en ook aanvaard!
Wie had dat gedacht. Door de ruimte die ik nu ervaar kan ik iets meer ontspannen door de week heen. Ik gooi mijn eetpatroon drastisch om.
Geen suiker meer, geen gluten en meer groente en fruit. Ik verdiep mij in voeding en het effect hiervan op mijn lijf en hersenen.
Hiermee maak ik mooie stappen vooruit.
Ben ik er al? Nee nog niet, but I am on my way.

Ik kies voor mezelf!

Terug bij mijn keuze in de reorganisatie. Na veel gesprekken thuis, wikken en wegen en bloed, zweet en tranen. Ik ga er voor. Voor mezelf!!

Dit is één van de weinige keren in mijn leven dat ik écht voor mezelf kies, zonder rekening te houden met wat iedereen er misschien wel van vindt. Want dit wil ik niet meer!..... Ik weiger om nog langer zoveel van mezelf te vergen. Te doen wat heurt en ik weiger al helemaal om mij nog langer niet goed genoeg te voelen. Ik mag er zijn en dit gaat nu over mij. Ik sta op een tweesprong en welke kant kies ik nu? Wat ga ik dan doen? Concreet geen idee precies, maar het voelt geweldig om helemaal voor mezelf te gaan en te luisteren naar wat mijn lijf mij vertelt.

Dit is echt niet meer oké. Ik laat met deze keuze al mijn zekerheden los…… en spring in het diepe.

Terwijl ik door dit hele keuzeproces ga, loopt mijn oudste bij een kinderkliniek. Chronische buikpijn, moe en zo heftig dat hij niet naar school kan. Hij is echt een zielig hoopje en weten wij niet wat te doen. Ik voel mij radeloos als moeder, ik weet gewoon niet hoe ik hem kan helpen.

Als ouder grijp ik alles aan om ervoor te zorgen dat mijn kind oké is en gewoon kind kan zijn, naar school kan, spelen. De kinderarts doet ook hypnose en op zijn advies ondergaat hij een aantal sessies. Om dit uit te kunnen leggen aan mijn zoon van 8 jaar oud, vanuit mijn professionele interesse en dacht ik “ik heb zelf ook nog wel het een en ander door te akkeren”, ben ik zelf naar een hypnotherapeut gegaan.

Na mijn sessie onderweg naar huis, ik zit in de auto en denk: “Wauw, dit is te gek, ik ben verwonderd, en vooral verrast van het instant effect. Ik voel ruimte en rust in mijn lijf met een bepaalde ontspanning en lichtheid”. Echt te gek! Gefascineerd ben ik, en ik weet gewoon, dit wil ik ook leren. Dit wordt mijn specialisme. Door in contact te zijn met mijn onbewuste voel ik mij weer in verbinding met mezelf en met mijn eigen hulpbronnen. Die zitten namelijk allemaal in mij, alleen had ik bewust geen idee hoe deze in te zetten. Nee, want anders had ik dit allang al gedaan en mijn probleem opgelost toch?!

Mezelf volledig wegcijferen...

Al mijn hele leven ben ik een harde werker, een doorzetter, en maar weer laten zien dat ik het wel kan, voor alles en iedereen zorgen, anderen helpen. Ja dat kan ik echt als de beste, al zeker ruim 30 jaar. Want door er altijd voor anderen te zijn, thuis voor mijn man, kinderen, vrienden, familie, collega’s, altijd ben ik er, want dan ben ik oké, dan mag ik ook “meedoen”.

Dan hoor ik er bij, alsof ik dan bevestiging krijg van de ander, jij bent goed genoeg. En waar ben ik dan zelf in dit geheel? Ben ik belangrijk dan? Herken je dat, ik zorg voor iedereen, als een ander maar happy is en zelf loop ik met een mega bult op mijn rug. En die is echt wel heel zwaar kan ik je zeggen. Dat is wat ik doe, de harmonie behouden, pleasen, mezelf volledig wegcijferen, waardoor ik mezelf voorbij ben gelopen door de jaren heen. Zowel mentaal als fysiek.

Geen idee wat ik wil, wat ik nodig heb, waar ik blij van word. Gewoon doorgaan, alle ballen in de lucht houden, want stel je voor dat er eentje op de grond valt! En mezelf maar weer bewijzen en het gek vinden dat ik moe ben en vage fysieke klachten ervaar. En sta ik op een feestje met te gekke mensen, voel ik mij alleen, anders…… En dat is toch gek, want ik heb een super fijne relatie, 2 toffe kids, goede baan, fantastische en veel sociale contacten, mijn familie is er. En toch…….. kan ik niet genieten, niet ten volste. En wel gewoon blijven lachen hè, alsof er niks aan de hand is. En als ik al iets voor mezelf doe, dan voel ik mij schuldig. En dat ben ik zo zat! Ik wil dit niet meer! En nu kies ik voor IK, nu is het mijn tijd. Want hoe heb ik dat al die jaren gedaan en sterker nog, volgehouden? Hoe ik dat zelf altijd omschrijf is “kameleonnen”, als het ware als een masker. Kameleons leven alleen, ik kan het allemaal zelf en ik heb absoluut geen hulp nodig.

Dé kwaliteit van een kameleon is dat zij zich goed kan aanpassen aan haar omgeving, camoufleren. Fantastisch natuurlijk, mooie eigenschap om flexibel te zijn, alleen niet wanneer het ten koste gaat van mijzelf. En precies dat, dat is klaar! Dus……..

Na 16 jaar neem ik afscheid

Dit is het moment, nu is de tijd, want als ik het nu niet doe……. Ik weet dat ik goed met mensen ben, dat ik een rock ben om op te leunen, dat heb ik door de jaren heen wel bewezen.

Heb ik in de afgelopen 5 jaar als leidinggevende kunnen genieten van mijn medewerkers om ze te begeleiden bij hun persoonlijke ontwikkeling en hun doelen. En weet ik nu ik halverwege mijn coachopleiding ben, dat ik hier mijn beroep van ga maken. Een ander faciliteren bij hun avontuur om te kunnen transformeren, zodat ook zij zich beseffen “ik ben al fantastisch”.

Dus na 16 jaar neem ik afscheid van het financiële bedrijfsleven, gooi ik mijn keurslijf af en verwelkom ik mijn nieuwe IK. Vanaf nu sta ik vooraan in de rij en zet mezelf op nummer 1!

Beste keuze ever!

Dit is werkelijk waar één van de beste keuzes geweest in mijn leven. Nu achteraf makkelijk praten, maar ik denk echt dat ik was weggekwijnd anders. Bored out was geraakt en burned out erbij. En ik voel me dankbaar dat ik deze weg mag bewandelen, blijkbaar had ik dit nodig om te komen tot waar ik nu ben.

Ik heb zoveel mooie persoonlijke ontwikkeling trainingen mogen doen, persoonlijke coaching gedaan en geloof ik zelf dat de combinatie van verschillende aanpakken je helpen tot waar je wilt komen. En heeft dat iets van mezelf gevergd? Jazeker! Ik heb mijn voedingspatroon omgegooid, ben aan yoga en meditatie gaan doen. En heb ik vooral mijn eigen mindset positief veranderd, door de keuzes die ik maak en door alle opleidingen die ik heb gedaan. Ik heb afscheid genomen van vriendschappen en nieuwe verwelkomd, met horten en stoten, tranen en gierend van de lach. Ik heb het allemaal meegemaakt, en wauw wat is het het waard zeg!

Ik voel me geliefd, ik maak keuzes die ik wil maken, omdat ik het wil, omdat het goed voelt voor mij. Ik doe de dingen die ik graag wil doen, ik heb energie en overzicht. Ik voel me ontspannen en ervaar zoveel lichtheid in mijn leven. Het is zelfs zo dat mijn kinderen zeggen: “Mama, je kijkt veel blijer en je bent relaxter sinds je gestopt bent bij de bank. En er mag ook meer van je :-).” Ik geniet echt van mijn leven en creëer ‘genotsmomentjes’. Ik hoor je denken, wat bedoelt ze daar nou mee? Bewust momenten creëren, dingen doen in mijn dag waar ik energie van krijg, waar ik van geniet. Ik kan echt super genieten van even een kwartiertje zitten met een kop thee. Gun jij jezelf dat? Vind je jezelf dat waard? Ik heb het kameleon masker afgezet en ik zie mezelf wanneer ik in de spiegel kijk, want ik voel me méér dan goed genoeg! Ik was altijd al fantastisch en ik zet mezelf op nummer 1. Wie zie jij in de spiegel?

Zoals ik al zei, ik geloof erin dat alle oplossingen in jouzelf zitten en er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden om deze te triggeren. Dit is hoe ik zelf ook mijn resultaten heb behaald! En als je bewust had geweten hoe je probleem op te lossen dan had je dat allang al gedaan toch?

De tools die ik inzet in mijn praktijk zijn een mengeling van alle verschillende opleidingen die ik inmiddels heb gedaan. Met als hoofdmoot, hypnotherapie, mindset coaching, kleuren- en voedingscoaching. Ook voor jou is het mogelijk om rust en ruimte te ervaren, en vanuit een ontspanning en lichtheid je leven te leiden. Te genieten! Om zo keuzes te maken die JIJ wil maken, simpelweg omdat jij jezelf op nummer 1 zet. En voel je schaamteloos fantastisch!